Με τον όρο κηποτεχνία εννοούμε μια πολυσύνθετη επιστημονική και τεχνική δραστηριότητα της οποίας αντικείμενο είναι η σύλληψη, η σχεδίαση, η πραγματοποίηση και η διαχείριση του κήπου. Αναμφίβολα, η κύρια έννοια του κήπου στην αντίληψη των περισσοτέρων ερμηνεύεται ως χώρος ανάπαυσης και αναψυχής. Η ιστορία της Κηποτεχνίας αρχίζει από τα πρώτα στάδια του πολιτισμού, όταν ο άνθρωπος συνειδητοποίησε την αξία των φυτών και των φρούτων σαν απαραίτητο συστατικό για την συμπλήρωση της διατροφής του, οπότε και άρχισε να καλλιεργεί τα είδη αυτά κοντά στο σπίτι του. Η κατοπινή εξέλιξη σε κοινωνική ζωή, σε ομάδες, χωριά και αργότερα σε πόλεις, δημιούργησε την ανάγκη της πλατειάς καλλιέργειας της γης.

Με την ανάπτυξη του πολιτισμού και της τεχνολογίας, η φυσική τάση του ανθρώπου για ξεκούραση και αναψυχή μεταβλήθηκε σε αναγκαιότητα και εκφράστηκε μέσω της δημιουργίας τεχνητών τοπίων,των κήπων.

Οι τότε ανάγκες δημιούργησαν δύο είδη κήπων:

• Τους αποκλειστικά ωφελιμιστικούς για την προμήθεια τροφής
• Τους κήπους για ξεκούραση και αναψυχή

Η Κηποτεχνία ή Αρχιτεκτονική Κήπων ασχολείται κυρίως με το σχεδιασμό και την κατασκευή κήπων σε οικίες, αρχοντικά, επαύλεις, ανάκτορα και μικρά αστικά πάρκα. Η Κηποτεχνία ήταν αρωγός στην ανάπτυξη της Αρχιτεκτονικής Τοπίου, η οποία και μετονομάστηκε έτσι το 1963 από το διοικητή του Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης στις Η.Π.Α., ενώ μέχρι τότε είχε χρησιμοποιηθεί ως όρος ανεπίσημα. Και οι δυο κλάδοι της Κηποτεχνίας και της Αρχιτεκτονικής Τοπίου από τη φύση τους αποτελούν εξέλιξη και εξειδίκευση της Γεωπονικής Επιστήμης. Ο συνδυασμός των γνώσεων της Γεωπονίας, της Ανθοκομίας και της Αρχιτεκτονικής Τοπίου, αποσκοπεί στην ορθολογική χρήση των υλικών και στην σωστή διαχείριση τους.

Βασικός στόχος στην δημιουργία ενός κήπου είναι η κάλυψη των απαιτήσεων και των αναγκών που αναδεικνύονται. Απ΄ τις ανθρώπινες χρήσεις που πραγματοποιούνται σε έναν κήπο, απ΄ την προσωπική αντίληψη του χρήστη του κήπου, απ' τις συνθήκες της εποχής (επιδίωξη βελτίωσης συνθηκών στα μεγάλα αστικά κέντρα) και φυσικά απ΄ την απόλυτη εναρμόνιση ενός κήπου με το φυσικό περιβάλλον της περιοχής. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την προσωπική εμπειρία, την αντίληψη, τη γνώση, την ικανότητα του κηποτέχνη ή του αρχιτέκτων και την σωστή εφαρμογή των «κανόνων» του φυσικού τοπιού από αυτόν, μας έχουν αφήσει πολλά κληροδοτήματα που αρκετά μπορούμε να απολαμβάνουμε και να θαυμάζουμε μέχρι σήμερα.